Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Αλέξης Τσίπρας: «Κίνημα για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας με την άμεση απαλλαγή από το Μνημόνιο»



Συνεδριάζει αυτό το σαββατοκύριακο η ΚΠΕ του Συνασπισμού, στο ξενοδοχείο "Τιτάνια", με θέμα: «Πολιτικές εξελίξεις και τα καθήκοντα της περιόδου». Οι εργασίες της ΚΠΕ άνοιξαν με ομιλία του προέδρου του κόμματος, Αλέξη Τσίπρα.



Η ομιλία του Προέδρου του Συνασπισμού, Αλέξη Τσίπρα, στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή:


Συντρόφισσες και σύντροφοι,

            Η σημερινή συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής είναι η πρώτη μετά το καλοκαίρι. Αλλά, το πιο σημαντικό: είναι η πρώτη μετά την παρουσία μας στη ΔΕΘ. Για πρώτη φορά από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. 

Είναι πλέον ξεκάθαρο στο λαό ότι για την πατρίδα μας υπάρχουν δύο σαφή και ξεκάθαρα σχέδια μπροστά του. 
Το μνημόνιο και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.
Το μνημόνιο που μας βυθίζει στην ύφεση και στην εξαθλίωση και το πρόγραμμά μας, που ακυρώνει το μνημόνιο και θέτει τις βάσεις για την ανασυγκρότηση της οικονομίας και για την αναδιανομή του πλούτου.

Στη ΔΕΘ αποσαφηνίσαμε, αναλύσαμε και ολοκληρώσαμε το τρίπτυχο: ακύρωση, αναδιαπραγμάτευση, ανασυγκρότηση. 

Ακύρωση του Μνημονίου. Για να λάβει τέλος το μαρτύριο των μέτρων και της ύφεσης. 
Aναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, με στόχο το μορατόριουμ στην πληρωμή των τόκων του εξωτερικού χρέους για συγκεκριμενό χρονικό διάστημα, τη διαγραφή σημαντικού μέρους του δημόσιου χρέους και την αποπληρωμή του υπόλοιπου με «ρήτρα ανάπτυξης».
Ανασυγκρότηση της χώρας, σε αναπτυξιακή και παραγωγική κατεύθυνση. Με ευρεία αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου, με κοινωνικό και οικολογικό περιεχόμενο. Με πολιτικές στήριξης των πέντε παραγωγικών πόλων: του αγροτοδιατροφικού, το τουριστικού, το ενεργειακού, του συμπλέγματος της βιομηχανίας, των περιβαλλοντικών τεχνολογιών και της έρευνας, καθώς επίσης και του κατασκευαστικού. 
Παραγωγική ανασυγκρότηση με την ενίσχυση του κοινωνικού τομέα της οικονομίας. Της δημόσιας και της κοινωνικής επιχειρηματικότητας. Με τη δημοκρατική συμμετοχή των πολιτών και των φορέων τους, αλλά και των κοινωνικών κινημάτων και των τοπικών κοινωνιών, στον περιφερειακό σχεδιασμό και την εφαρμογή των αναπτυξιακών πολιτικών. 

Αυτό το τρίπτυχο συστηματοποιεί και προσανατολίζει τη συνολική πολιτική και κοινωνική παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. 
Τις αντιπολιτευτικές πρωτοβουλίες μας και τους αγώνες μας στην κοινωνία. Δίπλα στους ανθρώπους που υποφέρουν. 

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η συγκυβέρνηση Σαμαρά έχει προαποφασίσει εξοντωτικά, οριζόντια μέτρα μόνιμης φτώχειας. Κάθε είδους και εναντίον όλων.
Και κυρίως εναντίον των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. 
Μισθωτών, συνταξιούχων, αγροτών, ανασφάλιστων ηλικιωμένων, εργαζόμενων σε εποχικά επαγγέλματα, νεφροπαθών. 
Η συγκυβέρνηση τραβάει την σκανδάλη σ’ όποιον φτωχό κι αδύναμο κλειδώνει στο στόχαστρό της. Θα ανακοινώσει ένα πρωτοφανές για ευρωπαϊκή χώρα πακέτο μέτρων.
Και αν κανείς συνυπολογίσει ότι βρισκόμαστε για Πέμπτη συνεχόμενη χρονιά σε ύφεση, τότε συνειδητοποιεί ότι αυτό το παγκόσμιο πείραμα που διεξάγεται στην Ελλάδα, παίρνει χαρακτηριστικά κοινωνικού ολοκαυτώματος.
Και είναι πλέον προφανές ότι δεν υπάρχει κανένας θετικός στόχος σε αυτό το πείραμα.
Δεν υπάρχει κανείς σοβαρός αναλυτής που να αποδέχεται ότι αυτό το πρόγραμμα και αυτά τα μέτρα, θα εξυπηρετήσουν κάποιο θετικό σενάριο, δημοσιονομικής σταθεροποίησης.
Όλοι παραδέχονται ότι το πρόγραμμα απέτυχε και ότι θα αποτύχει εκ νέου.
Και ζούμε αυτό το θέατρο του παραλόγου.
Τις αλκυονίδες μέρες μέχρι τις Αμερικάνικες εκλογές.
Αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι ο χειμώνας θα είναι βαρύς και η χώρα μας απροστάτευτη.
Στο νέο Ευρωπαϊκό χάρτη, στη διαμόρφωση της Νέας Ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής η χώρα μας απουσιάζει προκλητικά.
Ακόμα και από τη διεκδίκηση πόρων για το επόμενο πακέτο στήριξης 2014-2020, μειώθηκε η συμμετοχή μας από τα 20 στα 14 δις, κι ας είμαστε η πιο αδύναμη χώρα.
Ο πρωθυπουργός και οι συγκυβερνήτες του προσδοκούν ότι η συμπεριφορά του καλού και υπάκουου τροφίμου θα έχει αποτέλεσμα και θα τους ανταμείψουν στο τέλος.
Είναι βαθιά γελασμένοι. 
Όταν ένας πρωθυπουργός δηλώνει στα διεθνή μέσα ότι η Ελλάδα θα πεθάνει αν τη διώξουν από την ευρωζώνη, δεν ενισχύει τα διαπραγματευτικά επιχειρήματα της χώρας, τα καταστρέφει.
Όταν ένας πρωθυπουργός εμφανίζεται γονυπετής να παρακαλάει για άφεση αμαρτιών τη κα Μέρκελ, δεν κερδίζει τον οίκτο αλλά την απαξία της για την ελληνική ηγεσία.
 Και φυσικά όταν αποδέχεσαι ως προϋπόθεση για τη διεκδίκηση λύσης σε πολιτικό επίπεδο, στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, την ετυμηγορία μιας ομάδας τεχνοκρατών, τότε ακυρώνεις οποιαδήποτε δυνατότητα διαπραγμάτευσης.
Γιατί ακόμα και οι πέτρες γνωρίζουν ότι στη περίπτωση της Ελλάδας δεν υπάρχει περιθώριο τεχνικής λύσης, παρά μόνο πολιτικής λύσης.
Πώς να το κάνουμε, όσο και να το στριμώξεις δε βγαίνουν τα νούμερα.

Τώρα λένε τους φταίει ο Τόμσεν. Οι άλλοι είναι συνεννοήσιμοι αλλά ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, έχει λένε μια ανεξήγητη συμπεριφορά.
Ακούω, το βράδυ αυτές τις βαθυστόχαστες αναλύσεις των τηλεοπτικών δελτίων.
Μόνο το ζωολογικό του χάρτη δε φέρανε, να δούμε τι είναι αυτό που τον επηρεάζει και αντιδρά παράξενα.
Ενώ όλα έξω πάνε καλά, ενώ το πρόγραμμα αποδίδει και το χρέος, γίνεται βιώσιμο, και κυρίως, ενώ η κυβέρνηση είναι ξανά πρόθυμη να ποτίσει με το δηλητήριο της ύφεσης την οικονομία, πως είναι δυνατόν να παριστάνει το δύσκολο.
Μα ποιος σας είπε κύριοι ότι αν κάνετε τους υπάκουους τροφίμους θα σταματήσετε να τρώτε καρπαζιές;
Και ποιος σας είπε ότι το θέατρο του παραλόγου που στήνει η κα Μέρκελ για να ικανοποιήσει περισσότερο την εσωτερική πολιτική σκηνή θα έχει αυλαία με χειροκροτήματα;
Πως μπορεί να κρυφτεί, ότι οι δείκτες ξεφεύγουν και το χρέος, παρά το ολέθριο PSI και τη θυσία των ασφαλιστικών ταμείων, δεν είναι διαχειρίσιμο.
Πως μπορεί να κρυφτεί ότι απαιτείται νέο κούρεμα του χρέους.
Πως μπορεί να κρυφτεί ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός, αλλά στραβά αρμενίζουμε.
Και αν αυτό μπορεί να κρυφτεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο, γιατί αυτό που προέχει είναι στρατηγική της Γερμανίας για τη νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική και όχι η βιωσιμότητα του χρέους, στους διεθνείς οργανισμούς, πόσο εύκολο είναι άραγε να κρυφτεί;

Σε κάθε περίπτωση, το θέατρο του παραλόγου αναμένεται να μας κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον, τα νέα επεισόδια, που για άλλη μια φορά θα τα παρακολουθήσουμε με κομμένη την ανάσα.
Μόνο που οι συμπρωταγωνιστές του θεάτρου, οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί, όσο και να αναδεικνύουν το υποκριτικό τους ταλέντο, δε συγκινούν τους θεατές. Κανείς δεν τους πιστεύει πια. 
Γιατί ο λαός θυμάται ότι με την προεκλογική κοροϊδία της επαναδιαπραγμάτευσης και τον παράλογο εκβιασμό της δραχμής υπέκλεψαν την ψήφο του. 
Για να τον δέσουν μετεκλογικά στο Μνημόνιο. Για να τον παραδώσουν στους δανειστές. 
Και τώρα, με τις προσχεδιασμένες, επικοινωνιακές αντιδράσεις τους, οι τρεις αρχηγοί προσβάλλουν, για μία ακόμα φορά, τη νοημοσύνη και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού. 

Ο κ. Στουρνάρας διαρρέει την υποτιθέμενη λογομαχία του με την τρόικα. Στην οποία, όμως, έχει προλάβει να παραδώσει σιδηροδέσμιους τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους φτωχούς και τους ανήμπορους.

Ο εθελοντής αιχμάλωτος των δανειστών κ. Κουβέλης δήθεν αγανακτεί. Και διαμαρτύρεται προς όσους χαρακτηρίζουν ως προαποφασισμένα τα εξοντωτικά και ανάλγητα μέτρα που έχει ο ίδιος συναποφασίσει και έχει ήδη επικυρώσει. 
Ο δε κ. Βενιζέλος δεσμεύεται στον ελληνικό λαό ότι θα συμβάλει στην ψήφιση των μέτρων, αλλά δεν θα δεχτεί τις οριζόντιες περικοπές. Όταν, τις έχει υπογράψει στο δεύτερο Μνημόνιο και τις έχει εξειδικεύσει στο πλαίσιο της συγκυβέρνησης. 
Όταν έχει ο ίδιος συναποφασίσει το οριζόντιο μέτρο της πλήρους κατάργησης των δώρων σε μισθωτούς και συνταξιούχους. 
Το οριζόντιο μέτρο της  αύξησης του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση από τα 65 στα 67 χρόνια. 
Όταν είναι ο συντάκτης και ο εγγυητής κάθε οριζόντιας περικοπής που περιλαμβάνει το δεύτερο Μνημόνιο.

Και όλα αυτά προκειμένου να σώσουν για μια ακόμα φορά τη χώρα, καταδικάζοντας το λαό της στη δυστυχία και τη καταστροφή.

Ρωτάμε ευθέως και τους τρεις συγκυβερνήτες: για να σωθεί ο τόπος και να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ θα πρέπει να μειωθούν:

τα επιδόματα των ανασφάλιστων ηλικιωμένων, με δημοσιονομικό όφελος μόλις €26 εκατ, 
τα εποχικά επιδόματα ανεργίας, με όφελος μόλις €50 εκατ, 
τα οδοιπορικά των νεφροπαθών, με όφελος μόλις €82 εκατ, 
ό,τι έχει απομείνει από τα δώρα εορτών και διακοπών των δημόσιων υπαλλήλων, με όφελος €339 εκατ, 
το εφάπαξ των εργαζομένων – και μάλιστα αναδρομικά – με συνολικό όφελος €600 εκατ.;
Για να μη βγει η Ελλάδα από ευρώ θα πρέπει να εξοντωθούν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι πιο αδύναμοι και οι ανήμποροι; 

Και θα έβγαινε η Ελλάδα από το ευρώ, αν, αντί να πληρώσουν τα συνήθη θύματα, πλήρωναν εκείνοι που πρέπει και μπορούν; 

Οι τραπεζίτες και οι καναλάρχες. Που οφείλουν στο Δημόσιο συνολικά €1 δις. 
Οι μεν από το πρώτο πακέτο Αλογοσκούφη, οι δε από τη χρήση των δημόσιων τηλεοπτικών συχνοτήτων. 
Θα πρέπει να πληρώσουν όλοι οι σημαδεμένοι του Μνημονίου τους τραπεζίτες και τους καναλάρχες για να σωθεί η Ελλάδα; 
Αυτό το τεράστιο ψέμα διακινούν, χωρίς ενδοιασμούς και αναστολή, οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί.

Η πολιτική ευθύνη της μοιραίας τριανδρίας είναι ενιαία, αδιαίρετη και αμετάθετη. Όσα τερτίπια κάνουν για να ξεγελάσουν.
Είναι τρεις στη συσκευασία του ενός. 
Γιατί όποιος πραγματικά διαφωνεί δε κάνει νάζια.
Δεν είναι τραβάτε με κι ας κλαίω.
Όποιος διαφωνεί, δεν εγκρίνει τα μέτρα και δεν τα ψηφίζει.
Καθαρές κουβέντες.

Και ας προσέξουν οι δυο Σάντσο Πάντσα του κ. Σαμαρά. Στη προηγούμενη περίοδο, αυτοί που δήθεν διαφωνούσαν και ζάλιζαν τον κόσμο, αλλά στο τέλος υποχωρούσαν και ψήφιζαν, είχαν τη χειρότερη τύχη.
Γιατί ο λαός μας τη κοροϊδία δε την αντέχει.
Δεν ανέχεται να του υποτιμούν τη νοημοσύνη.


Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Πριν από μία ακριβώς βδομάδα, στη ΔΕΘ, καταθέσαμε στον ελληνικό λαό το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Τη δέσμευσή μας προς το λαό. Που θα την τιμήσουμε στο ακέραιο. 
Αν κάποιοι – εθισμένοι στις ανταποδοτικές συναλλαγές με την εκάστοτε πολιτική εξουσία – επιμένουν να ελπίζουν ότι θα βάλουμε νερό στο κρασί μας, τους το λέμε από τώρα να το ξέρουν: η ελπίδα τους θα πεθάνει πρώτη. 
Τους το λέμε ξεκάθαρα: Μ’ εμάς, και το Μνημόνιο θα φύγει απ’ τη μέση και αυτοί θα φύγουν από τα σκοτεινά παρασκήνια της πολιτικής ζωής. 

Με το λαό στο προσκήνιο και την αριστερά στη κυβέρνηση, κάθε κατεργάρης στο πάγκο του:

Οι επιχειρηματίες στις επιχειρήσεις τους. Όχι στις κρατικές προμήθειες.
Οι τραπεζίτες στις τράπεζές τους. Όμως με τα δικά τους χρήματα. Όσοι μπορούν και αν αντέχουν. Όχι με το δημόσιο δανεικό χρήμα. Όχι με το σημερινό απαράδεκτο παράδοξο, αντί οι τράπεζες να δανείζουν τους πολίτες, οι πολίτες να δανείζουν τους τραπεζίτες. Αυτό το πάρτι, ως εδώ.
Οι καναλάρχες στα κανάλια τους. Όσα θα είναι βιώσιμα, μετά την αποπληρωμή όλων των υποχρεώσεών τους προς το Δημόσιο. Και, βεβαίως, μετά την πληρωμή, έστω και τώρα, έστω και μ’ εμάς για πρώτη φορά, του τέλους για τη χρήση των δημόσιων συχνοτήτων. Γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ξέφραγο αμπέλι για τους λίγους και φυλακή για τους πολλούς.

Αυτή είναι η διάκριση των λειτουργιών και των εξουσιών σε μια πραγματική Δημοκρατία. 
Και αυτήν την πραγματική Δημοκρατία θα την αποκαταστήσει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. 
Όσα εμπόδια κι αν του ορθώσουν, όση μαύρη προπαγάνδα κι αν υποστεί. 
Όσες δυσκολίες κι αν βρούμε μπροστά μας.
  
Γιατί βλέπω, τώρα τελευταία, ορισμένοι ζουν την αυταπάτη ότι ρίχνοντας λάσπη στον ανεμιστήρα, είτε θα καταφέρουν να ανακόψουν την απήχηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στο λαό, είτε θα καταφέρουν να μας φοβίσουν και να σταματήσουμε να βάζουμε το μαχαίρι στο κόκκαλο.
Και πότε βγάζουν στα πρωτοσέλιδά τους ότι μας χρηματοδοτούν και μας υποστηρίζουν μυστικά κέντρα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, πότε ότι τα έχουμε συμφωνήσει μυστικά με το μεγάλο εφοπλιστικό κεφάλαιο, πότε ότι είμαστε μεγαλοεργολάβοι.
Το μόνο που δε γράψανε ακόμα είναι ότι μας καθοδηγούν οι εξωγήινοι.
Δεν μας προκαλεί έκπληξη. 

              Εμείς είμαστε συνηθισμένοι στις επιθέσεις ακόμα και από πιο παραδοσιακά κέντρα, τα οποία νομίζουν ότι είναι πανίσχυρα. 

Θέλουμε, όμως, από αυτό το βήμα να στείλουμε ένα μήνυμα σε κάποιους που κάνουν την είσοδό τους στο τύπο βυσσοδομώντας και συκοφαντώντας, ελπίζοντας ότι θα μπορέσουν να εκβιάσουν. 
Τους λέμε το εξής. 
Λάθος πόρτα χτυπάνε αν νομίζουν ότι θα φοβηθούμε.
Η δημοκρατία δεν εκβιάζεται. 
Η αριστερά δεν υποκύπτει σε αυτούς που επιθυμούν να κάνουν τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του μνημονίου. 
Και επειδή τους γνωρίζουμε καλά ποιοι είναι: 
Είναι οι ίδιοι που απέσυραν τα λεφτά τους από τη χώρα για να δημιουργήσουν κλίμα πανικού ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις. 
Είναι αυτοί που επιχειρούν να ξεπλύνουν τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. 
Είναι οι ίδιοι που νομίζουν ότι θα συγκαλύπτονται για πάντα τα ανομήματά τους.
Τους απαντάμε ότι δε θα επιτρέψουμε η πολιτική ζωή να λειτουργήσει με τους δικούς τους όρους, δηλαδή με όρους υποκόσμου.
Σε μας αυτά δεν περνάνε. 
Χτυπάνε μια παράταξη που έχει δείξει ότι δεν διστάζει να αναμετρηθεί με συμφέροντα. 
Και θα το διαπιστώσουν πάρα πολύ σύντομα.  


Συντρόφισσες και σύντροφοι, 

Ο λαός μας δε πρόκειται να παραπλανηθεί από τις επιθέσεις και από τα επικοινωνιακά κέντρα που έχουν πάρει εργολαβία τον αποπροσανατολισμό του, κυρίως για ένα λόγο:
Γιατί ξέρει ότι εμείς δεν τον κοροϊδεύουμε, δε θα τον προδώσουμε και θα τηρήσουμε, όσο δύσκολο και αν είναι, μια προς μια τις δεσμεύσεις μας απέναντί του. 
Και ότι θα ξηλώσουμε ένα προς ένα τα μέτρα του Μνημονίου. 
Που έχουν βυθίσει τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας στη φτώχεια, την απελπισία και την απόγνωση. 

Στη ΔΕΘ, καταθέσαμε στον ελληνικό λαό ένα πρόγραμμα για την πολιτική και πολιτιστική αναγέννηση του τόπου. 
Ένα πρόγραμμα για τη Δημοκρατία. Που η εφαρμογή του προϋποθέτει τη χειραφέτηση της πολιτικής ζωής από τη διαπλοκή, τη διαφθορά και από την αναπαραγωγή ενός πολιτικού προσωπικού που, κάποιες φορές, ευτυχώς όχι πολλές, αξιοποιεί την εμπιστοσύνη του λαού ως βατήρα ατομικού πλουτισμού. 

Γι’ αυτό, ο ελληνικός λαός δικαιούται να γνωρίζει ποιοι εκπρόσωποί του, την ώρα που εκείνος δοκιμάζεται, έστελναν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό. 
Από την αρχή της κρίσης – και κυρίως στη διάρκεια των δύο προεκλογικών περιόδων του περασμένου Μαΐου και του Ιουνίου. 
Ποιοι, πότε και πόσα. 
Και κυρίως αν αυτά τα χρήματα ήταν φορολογημένα.
Το θέμα το φέραμε εμείς στη βουλή και δεν θα επιτρέψουμε συγκάλυψη.

Στο πραγματικό οικονομικό διακύβευα του Μνημονίου: την εκποίηση όπως-όπως και όσο-όσο του δημόσιου πλούτου της χώρας, απαντάμε με τη δημόσια προτεραιότητα και επένδυση στην κοινωνική προστασία – την υγεία, την παιδεία και την ασφάλιση – και την ανάπτυξη. 

Στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της βίαιης αναδιανομής εισοδήματος, του πλούτου και της ισχύος προς όφελος μιας μικρής και άπληστης ολιγαρχίας απαντάμε με την εισοδηματική, κοινωνική και πολιτική ενδυνάμωση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που σήμερα δοκιμάζεται. 

Συγκροτούμε μια νέα συμμαχία κοινωνικών δυνάμεων για την ανατροπή. Για τη μετατροπή της αντιμνημονιακής κοινωνικής πλειοψηφίας σε πολιτική πλειοψηφία για την ακύρωση του Μνημονίου.
 Για αλλαγή πολιτικής σε προοδευτική και αριστερή κατεύθυνση με στόχο να σταματήσουμε την καταστροφή και να οργανώνουμε την ανατροπή.

Ο λαός έχει, πλέον, μπροστά του δύο διαμετρικά αντίθετα  πολιτικά σχέδια για το σήμερα και το αύριο του τόπου: το Μνημόνιο και το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου. 
Έχει αυτό το δίλημμα. Αυτήν την επιλογή. 
Μέχρι σήμερα, δεν έχουμε ακούσει κάποιο σοβαρό αντίλογο στο πρόγραμμά μας. Εκτός από τις τυποποιημένες και αστείες κενολογίες του κ. Κεδίκογλου.



Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το αμέσως επόμενο διάστημα έχουμε μπροστά μας τρία μεγάλα στοιχήματα που πρέπει να δώσουμε το καλύτερο εαυτό μας.
Την οργάνωση της κοινωνικής αντίστασης στην επέλαση της βαρβαρότητας και στα νέα μέτρα
Την οργανωτική του ανασυγκρότηση και τη μετεξέλιξή του σε ενιαίο δημοκρατικό και πλουραλιστικό φορέα
Την οργάνωση της αλληλεγγύης μέσα στο κοινωνικό ιστό που συντρίβεται
 
Για τα θέματα της οργανωτικής ανασυγκρότησης, μια μόνο παρατήρηση.
Πρέπει να επιταχύνουμε το βήμα. Και πρέπει να φανούμε περισσότερο τολμηροί και περισσότερο γενναιόδωροι απέναντι στη δημοκρατία.
Να μη φοβηθούμε να ανοίξουμε το κόμμα μας στο λαϊκό ρεύμα που εναποθέτει τις ελπίδες του στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.
Και ας γνωρίζουμε ότι η ριζοσπαστικότητα δεν είναι κληρονομικό προνόμιο κάποιων μικρών πεφωτισμένων μειοψηφιών.
Όσο πιο πλατιά, όσο πιο δημοκρατική, όσο πιο λαϊκή είναι η οργανωτική μας δομή, τόσο πιο ριζοσπαστική θα είναι η παράταξή μας. 

Θα ήθελα όμως να σταθώ περισσότερο, στο ζήτημα της αλληλεγγύης.

Οφείλουμε να σταθούμε δίπλα στον απλό πολίτη που υποφέρει. 
Να οργανώσουμε τις δομές κοινωνικής παρέμβασης και αλληλεγγύης για να απαλύνουμε, όσο μπορούμε, τον πόνο του ανθρώπου που δοκιμάζεται. 
ΝΑ αντισταθούμε με πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης στην ανθρωπιστική κρίση που εξελίσσεται και που θα οξυνθεί το δύσκολο χειμώνα που μας έρχεται.

Να μετουσιώσουμε και να συνθέσουμε τα αιτήματά του κόσμου που πλήττεται περισσότερο από τη κρίση  σ’ ένα εναλλακτικό, αριστερό και ρεαλιστικό πολιτικό σχέδιο εξουσίας. 

Να οργανώσουμε την αλληλεγγύη, για να έχει προοπτική και όραμα η αντίσταση.
Να οικοδομήσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης και μακράς πορείας  μαζί με το λαό για να σταματήσουμε την καταστροφή και να οργανώσουμε την ανατροπή.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, 
Οφείλουμε πρώτοι εμείς να το πιστέψουμε και να δώσουμε τον εαυτό μας σε αυτή τη μάχη, για να σώσουμε τη χώρα από την οριστική καταστροφή του Μνημονίου.
Για να τελειώσουμε τώρα την πολιτική της υποτέλειας και της εξαθλίωσης.

Η αμείωτη αγωνιστική παρουσία του λαού μας δεν ήταν ποτέ μάταιη. Έχει φέρει καρπούς. 
Ανέτρεψε τις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου.
Τώρα μπορούμε ακόμα περισσότερα.
Απέναντι σε μια ασταθή τρικομματική κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Που κλυδωνίζεται σε κάθε ονομαστική ψηφοφορία.
Όπως προχθές.
Με τις 151 ψήφους για τα λιμάνια.
Όπως όταν αναγκάστηκε να αποσύρει τον κατάπτυστο εξωδικαστικό συμβιβασμό με τη SIEMENS. 
Όλες και όλοι μαζί μπορούμε να σταματήσουμε τη καταστροφή.
Και θα το κάνουμε.

Σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, με την κοινοβουλευτική ομάδα του και τις οργανώσεις του, θα πρωταγωνιστήσει στο κίνημα για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας με την άμεση απαλλαγή της χώρας από το Μνημόνιο. 
Είναι μια ιστορική ευθύνη, που έχουμε δεσμευτεί να την αναλάβουμε και θα την αναλάβουμε.
Όχι μόνο θα την αναλάβουμε αλλά θα τα καταφέρουμε κιόλας. 
Θα πετύχουμε σε αυτό το δύσκολο έργο.
 
Σας ευχαριστώ.