Τα κύρια θύματα της κρίσης, από την έναρξη της εποχής του Μνημονίου, εντοπίστηκαν στις πόλεις, με δραματικά τα πρωτεία της νεολαίας. Με το νέο πακέτο μέτρων που θα ανακοινωθεί, η κρίση επεκτείνεται και στην επαρχία, που μέχρι τώρα τη βίωνε λιγότερο επώδυνα.
Η περικοπή των αγροτικών συντάξεων είναι δεδομένη, όποιο από τα "ισοδύναμα" εναλλακτικά σενάρια κι αν υιοθετηθεί. Αν δηλαδή κοπούν 30 ευρώ μηνιαίως ή αν κοπούν τα "δώρα". Στην πρώτη περίπτωση οι αγρότες θα χάσουν 420 ευρώ ετησίως, στη δεύτερη 720 ευρώ.
Στην περιφέρεια εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες δουλεύουν το καλοκαίρι στον τουρισμό (σερβιτόροι, καθαρίστριες κ.ά.) ή περιστασιακά στην οικοδομή. Και τον υπόλοιπο χρόνο εισπράττουν επίδομα ανεργίας και συμπληρώνουν το ετήσιο εισόδημά τους. Τώρα κι εκεί πέφτει ψαλίδι.
Αν συνυπολογιστούν η ραγδαία πτώση των τιμών των αγροτικών προϊόντων, η αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ και γενικότερα του κόστους διαβίωσης, η διάλυση του ΕΣΥ, καθώς και η έκρηξη της φορολογίας ακινήτων (ακόμη και καλύβια φορολογούνται...), τότε αναδεικνύεται το ανάγλυφο της φτώχειας στην ελληνική επαρχία.
Έχει δίκιο ο πρωθυπουργός όταν δηλώνει ότι "οι περικοπές πονάνε". Ασφαλώς και προκαλούν τεράστιο κοινωνικό και ανθρώπινο πόνο. Οδηγούν σε απόγνωση χιλιάδες νοικοκυριά. Σπρώχνουν στην ανασφάλεια πολίτες αδύναμους να διαπραγματευτούν, όπως οι υπερήλικοι αγρότες. Ας γνωρίζει όμως ο κ. Σαμαράς ότι η συνειδητοποίηση της κοινωνικής αδικίας οδηγεί σε οργή. Και τότε είναι η κοινωνία που επιστρέφει τον πόνο...
Με το Μνημόνιο 2 πλήττονται "οριζοντίως" και καθέτως, δηλαδή συνθλίβονται, μεγάλες κοινωνικές ομάδες, απ' αυτές που δεν συμμετείχαν, ούτε τρώγοντας τα ψίχουλα από το πάρτι της προηγούμενης εικοσαετίας. Όταν θίγεται η "βαθιά Ελλάδα", τότε επιταχύνονται οι πολιτικές εξελίξεις. Τα νέα μέτρα θα αποδειχθούν αφορμή για πολιτικές ανακατατάξεις, για επαναπροσδιορισμό πολιτικών συμπεριφορών στα παραδοσιακά φέουδα του δικομματισμού, όπως είναι οι αγροτικές περιοχές. Με αυτή την έννοια, έχει δίκιο ο κ. Σαμαράς. Οι περικοπές πονάνε!
Πηγή: Η Αυγή